Опрос: Какие колыбельные поют наши мамы. Што можа быць цяплей за матуліны рукі, што гладзяць па галоўцы сваё дзіцяці? Што можа быць пяшчотней за маміны словы, якія павучаюць, суцяшаюць, натхняюць нас? Што можа быць мілагучней за яе голас, які кожны раз жадае нам дабранач і абяцае ружовыя сны, які адносіў нас далёка-далёка ў аблокі, калі яна спявала нам калыханку…. Успомніце зараз сваё дзяцінства… Калі матуля, перапыніўшы ўсе свае справы, падыходзіла да нашага ложка і ціха-ціхенька спявала. Спявала сваю калыханку, адзіную і непаўторную, як і яна сама. З прапановай успомніць калыханкі. што калісьці спявалі сваім дзецям, мы звярнуліся да матулей нашага горада. І вось, што яны ўзгадалі:.
Алена Сяргееўна (маці двух дачок):. Котя, котенька, коток. Котя, серенький бочок. Приди, котя, ночевать. Мою доченьку качать.
Я тебе, коту, за работу заплачу:. Серенький платочек я на шейку повяжу. Вось яшчэ такую беларускую калыханачку вельмі любілі мае дзяўчаткі:. А табе, (імя дзіцяці), піражок. Алена Мікалаеўна (маці аднаго дзіцяці):.
В сказке можно покататься на Луне, И по радуге. Вечереет и луна взошла. Мама лампу на столе зажгла. Мы сидим в тишине. А мы любим слушать когда мама поет "Катюшу" или "по Дону гуляет казак Вечереет, и луна взошла Мама лампу на столе зажгла.
Вечереет, и луна взошла. Мама лампу на столе зажгла. Мы сидим в тишине. И читает мама мне. Мы читаем про лесных зверят. Вечереет и луна взошла. Мама лампу на столе зажгла. Мы сидим в тишине, И читает мама мне. Мы сидим в тишине, И читает мама. В зале полумрак. Кружится зеркальный шар, прибавляя сказочность. Ведущий: « Вечереет и луна взошла. Мама лампу на столе зажгла.
Вечереет И Луна Взошла Мама Лампу На Столе Зажгла Скачать Музыку
Свайму сыну я спявала вось такую калыханку:. За печкою поет сверчок.
Угомонись, не плачь, сынок. У нас была калыханка-пачытанка — урывак з верша Сяргея Міхалкова:. Ах, ты моя душечка. Белая подушечка. На тебя щекой ложусь.
За тебя рукой держусь. Если жить с тобою дружно.
И в кино ходить не нужно. Лег, уснул – смотри кино. Ведь покажут все равно. Здаецца, нават праз гады, словы матулінай калыханкі здольны заспакоіць усе нашы ўжо дарослыя перажыванні, залячыць незагойныя раны, суцешыць самы моцны боль, трэба толькі загучаць ім у нашых сэрцах…. Дзякуй табе, родная маці, за твае самыя цёплыя рукі, за твае самыя пяшчотныя словы, за твой самы мілагучны голас – дзякуй табе за наша жыццё.